GTA (Grande Traversata delle Alpi) – 8e etappe: Trovinasse-Quincinetto

Vandaag 30 meter stijgen, maar vooral 1180 meter dalen.
Mijn gastvrouw heeft voor het drogen van mijn kleren gezorgd en een flinke breakfast klaargezet.
Agriturismo Belvedere is een superdeluxe B&B in een leuke omgeving met een fantastisch panorama.

Vandaag mooi weer met een sublieme tocht. De voorspellingen voor de rest van de week daarentegen zijn zeer slecht. Tot en met vrijdag regen. En daar heb ik geen zin meer in. Ik denk mijn plannen te zullen wijzigen.

De kerk van Trovinasse.

Afwisselend door dicht bos en open velden. Het pad loopt min of meer parallel met een asfaltweg waarop geen enkel verkeer te horen is. Stilte troef, af en toe in de verte koeienbellen, het gemurmel van een bergbeekje en een keer ook het gedonder van een waterval.

Naarmate ik Quincinetto nader krijg ik meer en meer wijnvelden te zien. 

De structuur is typisch voor deze streek. De druiven groeien aan een houten hekwerk dat ondersteund wordt door houten stutten of stenen zuiltjes van twee meter hoog, 'a pergolato' genoemd.

De lucht ruikt naar druiven. Hier en daar staan palmbomen en bananenbomen, ik ben in het zuiden.

Rond halfdrie ben ik in Quincinetto, een wat groter dorp met een opvallende barokke kerk.

De B&B is weer prima de luxe.

Ik ben zowat vier uur onderweg geweest, honderden (ongelijke) trappen afgedaald en terug behoorlijk moe, maar verder verliep alles prima.
Hier eindigt mijn trektocht voor dit jaar.

Het vervolg lonkt aantrekkelijk. Misschien loop ik volgend jaar verder langs de Grande Traversata delle Alpi (GTA).

GTA (Grande Traversata delle Alpi) – 7e etappe: Rifugio Coda – Trovinasse

Volgens mijn gidsboekje is dit een makkie, 4 uur wandelen. De in de gids opgegeven tijden moet ik maal twee vermenigvuldigen, omdat ik regelmatig wat moet rusten en foto’s nemen. 150 meter stijgen maar vooral 980 meter dalen. Elke wandelaar weet dat dalen minstens even moeilijk is dan stijgen.

De voorspellingen komen uit, het regent pijpestelen en dikke mist maakt de zichtbaarheid problematisch. 

Er zit niets anders op dan de regenspullen aan te trekken, alles goed in te pakken in de plastieken zakken en te vertrekken. Het is ongeveer acht uur in de morgen.

Het werd een verschrikkelijke dag. 
Wat je ook doet na een tijdje ben je kletsnat. Maar het ergste is de zichtbaarheid door een dikke mist, vermits ik op dezelfde hoogte als de wolken loop.

Ik heb geen GPS-data omdat de route langs een andere, met GTA-tekens, aangeduide nieuwe weg loopt. Geen probleem alles wordt ter plekke goed aangegeven. Maar dan kom ik op een grote vlakte met lang gras die het pad volledig verbergt en de zichtbaarheid is nog geen 50 meter. Geen enkel teken te zien. Ik weet dus niet waar naartoe!

Meer dan twee uur heb ik rondgedoold tot rond de middag de hemel plots uitklaart en ik in de verte de verlaten boerderij zie waar ik langs moet.

De verlaten ruïne die mij de weg wijst en waar ik mijn natte spullen kan opbergen.

Oké dus, maar ik heb wel kostbare tijd verloren en heel wat nutteloze klimpartijen en stresserende afdalingen gedaan die de vermoeidheid doen toenemen. Gelukkig kan ik mijn hinderende natte regenspullen opbergen. De zon komt er warempel door en het zicht is weeral overweldigend. Ik kan enkele prachtige natuuropnamen maken.

Alles loopt nu gesmeerd. Tot ik rond halfvier bij Alpe Druer aankom. Ik besluit een stukje kaas te kopen. Die boeren maken hier verrukkelijke kaas. 

Alpe Druer in de verte

Alpe Druer

Maar als ik een half uurtje later verder wil gaan kan ik verdorie de route niet meer vinden. De boer is ook niet meer te vinden om mij de juiste richting te wijzen. Misschien zondag gaan vieren in het dal? Ik heb weer bijna twee uur gezocht. Ondertussen is het twintig na vijf en ben ik doodmoe. De mist is terug en het wordt stilaan laat. Ik vind het pad uiteindelijk toch terug en loop nu een tijdlang langs een onverharde weg. Een boerin zegt me, natuurlijk in het Italiaans waar ik maar heel weinig van versta, dat er twee mogelijkheden zijn, verder langs de baan of het GTA-pad volgen, dat is korter maar ik loop het risico weer te moeten zoeken. Ik besluit het te wagen. En het verloopt verder probleemloos. Maar ik kom om halfacht aan in de Agriturismo Belvedere in Trovinasse waar de honden en de vriendelijke gastvrouw mij verwelkomen. Ik ben uiteindelijk bijna 12 uur onderweg. En doodmoe. Een lekkere douche en een uitgebreide maaltijd besluiten het avontuur. Nu nog de pijpen van mijn broek wassen en de halve uitzet drogen. Maar dat doet de lieve gastvrouw voor mij. Ze stookt het vuur wat extra aan en morgen zal alles weer droog zijn.

GTA (Grande Traversata delle Alpi) – 6e etappe: Oropa – Rifugio Coda

Ik laat de basiliek vroeg in de morgen achter mij want vandaag ga ik weer de hoogte in naar Rifugio Coda.

De wolken hangen laag en ik moet hoog, naar 2280 meter. Veel zal ik niet te zien krijgen.

De totale stijging bedraagt 1132 meter maar de kabelbaan brengt mij in de dikke mist naar 1870 meter. Het is behoorlijk koud. De 410 meter stijgen die me nog resten zullen mij wel opwarmen. 

Nu en dan heb ik geluk en krijg ik tussen de opstijgende wolkenslierten het bijzonder ruwe rotsachtige landschap te zien. 
Sommige delen van de tocht zijn zwaar. Voorzichtigheid is geboden want hogerop zijn zelfs delen beveiligd met kabels, kettingen en ijzeren trappen.

Rifugio's lijken zo gebouwd dat je ze pas de laatste honderd meter te zien krijgt.

Ik kom behouden aan en krijg een kil kamertje toegewezen met één stapelbed erin voor mij alleen. Het is bijzonder kalm in de barak. Voorlopig ben ik de enige klant.

GTA (Grande Traversata delle Alpi) – 5e etappe: Santuario San Giovanni – Santuario di Oropa

Van klooster naar klooster. Een echte bedevaart.
Het Santuario van San Giovanni ligt achter mij, op naar dat van Oropa.

Het pad stijgt nauwelijks (210 m). Eerst door een prachtig woud met af en toe een panoramische doorkijk in het dal.

Boven op de Colle Cucco (1247 m) klaart het wat uit en zie ik een fantastisch panorama met beneden de stad Bielle en rechts de Po-vlakte.

Vanaf nu daalt het pad (110 m). In totaal 12,5 km wandelplezier.

Uiteindelijk verschijnt plots in de verte door de struiken het Santuario di Oropa.

Ter plaatse is het gewoonweg overweldigend groot. Een enorme basiliek midden in de bergen met een reeks van hoge gebouwen die proberen te wedijveren met Rome. Het complex is eingenlijk een kleine stad met allerlei souvenierwinkeltjes, banken, bistro’s, café’s en restaurants allerhande. Maar ook een hotel waar ik een knusse kamer krijg toegewezen met een enorme badkamer.
’s Avonds zijn de galerijen feeëriek verlicht.

GTA (Grande Traversata delle Alpi) – 4e etappe: Rifugio Rivetti via Piedicavallo en Rosazza – San Giovanni

De afdaling naar Piedicavallo is een kuitenbijter en loop ik in de mist. Veel genieten van het landschap is er voorlopig niet bij. 

Hoe dieper ik afdaal hoe meer de wolken achter mij blijven. En er ontvouwt zich een prachtige vallei. 

Halfweg naar Piedicavallo is het pad minder stijl en breder. Aan de rand is een strook aangelegd met grote platte stenen. Het is een eeuwenoude ‘mulattiera’ een ezelspad.

Onderweg loop ik een volledig verlaten dorpje voorbij, La Monta.

Van Piedicavallo gaat het pad langs de autobaan naar Rosazza. Niet interessant voor een wandelaar en dus neem ik de bus.

Rosazza is genoemd naar een groot architect Federico Rosazza (1813–1899). 

Het stadje heeft een aantal door hem ontworpen gebouwen in een opvallende stijl.
De gebouwen dragen verschillende maçonnieke symbolen.

Ook het kerkhof draagt zijn stempel.

Van Rosazza naar mijn eindpunt San Giovanni loop ik door een mooi bos. Het pad, een oud pelgrimspad, stijgt nu weer langzaam.

San Giovanne is een Santuario. Het is er bijzonder stil in dit enorme bedevaartsoord. 

Aan het complex is ook een hotel verbonden met nogal Spartaanse kamers. Een douche, een goed bed, een lekkere 
maaltijd en rust is alles wat een pelgrim nodig heeft.